Deze coachee beseft dat hij steeds weer hetzelfde patroon volgt. En hij merkt dat hij daar de laatste tijd veel last van heeft. Hij loopt tegen dingen aan zoals uitstelgedrag en aan de andere kant keihard werken om maar leuk, lief en aardig te worden gevonden. Ondertussen is hij aardig futloos.
Ik leg de vloerankers van de GevoelsVerkenner in willekeurige volgorde, op de kop, op de grond neer en vraag hem waar zijn aandacht naar uitgaat. Hij wijst naar het anker wat links van hem ligt en hij gaat erop staan. “Oeh, deze voelt heel fijn, alsof ik een beetje wegzak en ik voel een enorme rust! Heel fijn hier.” Hij draait het anker om en ontdekt dat hij in de luchtballon zit. Er hangen drie zakjes aan, eentje met waardering, eentje met geluk en eentje met onzekerheid erin. De eerste twee wil hij wel meenemen, maar de onzekerheid mag weg. En prompt laat hij dit zakje op de grond vallen.
Er is nog een anker waar zijn aandacht naartoe getrokken wordt. Deze ligt er recht tegenover. Hij gaat erop staan, hier voelt hij zich heel veilig. “Het zweeft een beetje,” zegt hij. “Hier ben ik heel graag, want het is hier rustig en veilig!” Hij draait het anker om en ziet de Waterlander in het water. “Wat ben je hier aan het doen?” vraag ik hem. “Hier ben ik lekker relaxed aan het dobberen, in mijn eigen bubbel, hier hoef ik me niet druk te maken over wat anderen van me vinden.”
Ik zie dat hij naar het anker rechts van hem kijkt en ik vraag hem of hij daar naartoe wil. Hij twijfelt, maar gaat er dan toch op staan. Hij reageert meteen dat het daar naar en koud voelt en hij wil er eigenlijk meteen bij weg, terug naar de Waterlander, zijn eigen veilige bubbel. Hij draait hem om en ziet de Krachtzetter, keihard aan het werk om naar boven te klimmen. Richting de luchtballon. “Steeds als ik boven ben, is er iets of iemand wat me er keihard naar beneden laat afglijden!”
We bespreken wat hij ervaren heeft en wat dit hem zegt. We ontdekken dat de Waterlander zijn overlevingsmechanismen voorstellen. En dat de Krachtzetter hard werkt om daarbij weg te blijven, om naar boven te klimmen. Maar zelfs in het gesprek glijdt hij binnen 5 minuten al 4 of 5 keer via het touw naar beneden. Terug naar de Waterlander, zijn overlevingsmechanismen, zijn bubbel, want dat voelt veilig. En toch zegt zijn gevoel dat hij bij de Krachtzetter mag blijven totdat hij boven aan de berg is om in de luchtballon te stappen. En het touw kan hij dan doorknippen. Oftewel hij mag zijn vaste patronen doorbreken, maar daar mag hij nog even aan werken 
