Er is veel gebeurd bij deze coachee de afgelopen tijd in de privésfeer. Heftige dingen ook en zijn hoofd zit ontzettend vol. Hij weet het even niet meer.
Ik leg de gevoelsankers op de kop op de grond in een cirkel. Ik vind het elke keer zo magisch wat er dan gebeurt.
Hij voelt (en denkt ook het veel 
) en gaat op een anker staan. Hij geeft aan dat er een zwaar gevoel vanuit zijn buik omhoog stijgt naar zijn hartstreek. Hij draait het anker om en zie daar, de ziener.
Ik stel hem wat vragen om daarna te ontdekken of hij nog ergens anders naartoe wil. Hij stapt door naar het anker ertegenover. Ik laat de stilte er zijn en hij wordt emotioneel. “Mag dit er zijn?”, vraag ik hem. En dit mag, maar het is wel heel moeilijk. Hij draait het anker om en de Hartopener is daar. Ik geef hem ook het poppetje in handen. Wat zou de Hartopener voor jou kunnen doen? Mag hij mee in de luchtballon?
Hij voelt goed en plaatst dan ook dit poppetje bij de ziener in het bakje van de luchtballon.
Dan wordt hij ook nog aangetrokken tot een ander anker. Hij stapt erop en begint heen en weer te wiebelen. “Dit voelt vreemd en naar”, zegt hij. Hij draait het anker om. Het is de Rondhanger. “Is dit wat je doet?”, vraag ik hem.” Ik geloof het wel”, zegt hij. Ik vraag hem of de Rondhanger (de wiebelaar in dit geval
) hem kan helpen in de luchtballon. Daar is hij even stil van. Hij voelt, laat het poppetje door zijn rechterhand gaan (hij heeft de luchtballon nog steeds vast in zijn rechter). Ja, ook deze mag mee in de ballon.
Hij mag, wanneer hij wiebelig wordt (zijn hoofd vol loopt) in de luchtballon stappen, letterlijk een stapje achteruit zetten, zakjes met gedachten los laten en die dikke deur rondom zijn hart dunner maken en open zetten (echt gaan voelen en emotie eruit gooien).
Ik vroeg hem of de luchtballon al kon landen, maar dat kon nog niet, dus hij zweeft nu nog bij mij aan mijn bureau 
