Hij komt gefrustreerd binnen. “Ik zit totaal niet goed in mijn vel, pfff,” zegt hij.
“Ga eerst naar eens even zitten dan haal ik koffie.”
Hij is gefrustreerd op zijn werk, thuis loopt het ook even wat stroever dan anders en het hoofd zit vol. Vooral op het werk loopt hij tegen muren op. “Hoe kan iemand op kantoor nou bepalen wat ik bij de klant moet doen?” “Waar komt deze frustratie vandaan? Waar heb je dit geleerd?”
Hij is even stil en zegt dan dat zijn vader dit ook deed, hij heeft daarbij ook een voorbeeld. “Waar heeft je vader dit geleerd?” Hij denkt even na en noemt dan zijn opa, de vader van zijn vader.
Opa heeft in de oorlog gevochten in Indonesië en heeft in Nederland bij het verzet gezeten: vechten en niet (mogen) praten.
We gaan het opstellen. Hij kiest twee poppetjes voor zichzelf, een poppetje voor zijn vader en eentje voor zijn opa en hij plaatst het op tafel: opa vooraan, vader daarachter en hijzelf daarachter. Ik wordt niet gezien zegt hij, ik sta erachter. Dat voelt niet fijn. Ik vraag hem iets te zoeken wat voor “gezien worden” kan staan en hij kiest de punker: deze wordt immers altijd gezien.
En dan draait hij het om: hij vooraan, dan zijn vader en daarachter zijn opa. Ik vraag hem hoe hij zich voelt. Letterlijk of hij een last draagt op zijn schouders. Ik vraag hem iets te vinden dat voor deze last kan staan. Hij pakt een poppetje die achter een muurtje staat. Hij voelt ook dat hij nog iets bij opa moet plaatsen, de man heeft altijd gevochten en heeft ook altijd moeten zwijgen, alles verhullen. Daar kiest hij een poppetje voor die om het muurtje kijkt.
“Is de last die jij draagt van jou?” “Nee!” Dan halen we het muurtje (de last) bij hemzelf weg en het hart van het poppetje wordt zichtbaar en de last heeft hij terug aan vader. Hij voelt een beetje verlichting, maar het staat nog niet goed. Deze last is ook niet van zijn vader, maar hoort bij opa. En hij legt de last bij opa. Daar legt hij ook nog een houten schijfje met een zware last en balans erbij. Hij kijkt er naar….
En zegt dan dat hij een ander poppetje voor zijn vader wil neerzetten en hij pakt puur op gevoel een poppetje met een hartje. Hij wordt emotioneel en geeft aan dat hij zich nu enorm opgelucht voelt. Hij voelt dat hij vooruit mag!
