Dit was zo mooi 
! Vanmorgen heb ik de GeluksQuest voor de eerste keer gelopen. Er was 1 aanmelding, dus samen aan de wandel, in stilte. Ze ging meteen met stevige pas aan de wandel, terwijl ik in de vertraging ging.
Onderweg verzamelden we dingen uit de natuur waar de aandacht naartoe werd getrokken. Ze vond een stok met aan het einde een soort van splitsing. Halverwege kwamen we bij een prachtige, imposante oude eik. Daar gebeurde iets met haar. Ik merkte het aan haar houding en vooral hoe ze ook weer stevig door liep. Iets verderop heb ik haar de vraag gesteld: “Van wie moet jij altijd maar doorgaan?”. Op dat moment brak de splitsing van haar stok…… Was dit een spiegel van de natuur? Ook kwam het gevoel van afwijzing en niet gezien worden sterk naar boven. Dit maakte haar verdrietig, maar ze ging door……in stilte. “Want als ik het weg druk, dan is het er ook niet…”Aan het eind van het pad heeft ze het labyrint gelopen. Zo’n prachtige metafoor voor het levenspad en transformatie. Je kunt wel raden hoe ze hier doorheen liep….. En doooorrrr! Ik hoop dat ze met deze inzichten weer een stapje verder kan op haar pad, die misschien eerst wel even zonder splitsing mag zijn.
