Een blog van een dankbare cliënt.
“Misschien een beetje vroeg om een blog over kerst te schrijven, dat klopt. Toch is het denk ik precies op tijd. Want hoe mooi is kerst in deze tijd? In de tijd dat we “verplicht” worden om (meer) samen te zijn, samen met de mensen om ons heen waar we het meeste van houden, en die het ons vaak onbewust het moeilijkst maken… of doen we dat zelf… en wat doen we daar aan…
Anderhalf jaar gelden ben ik mijn traject gestart met Mariska. Mariska is me begonnen te coachen toen ik door een moeilijke tijd ging. Dat lag niet aan de mensen om me heen, de mensen die ik daar toentertijd wel de schuld van heb willen geven. Dit liet Mariska mij zien, ze heeft me juist leren kijken naar mezelf. Waarom mogen andere mensen jou pijn doen, waarom laat jij dit toe en waarom denk je dat je niet sterk genoeg bent om hier zelf iets aan te doen… Een traject van oefeningen, pijn, verdriet, afscheid en vooral heel veel nieuwe inzichten volgde.
Nu zijn we anderhalf jaar verder, wat ben ik gegroeid, rustig geworden, sterker geworden en het meest belangrijke nog is dat ik vertrouw en geloof in mezelf. Heel lang heb ik gedacht dat ik het was die zo is gegroeid en dat het daarom makkelijker ging in mijn leven. Dit klopt ook wel, ik ben gegroeid, ik heb geleerd, ik vertrouw op mezelf, ik heb mezelf gelukkig en tevreden leren maken… Maar zonder dat ik het doorhad heb ik veel meer gedaan dan alleen maar mezelf beter maken, ik heb anderen geholpen. Ik heb de mensen om me heen geholpen om anders met mij om te gaan, ik heb ze geleerd hoe ze met mij om mogen gaan. Op een manier zoals ik dat fijn vind. Door zelf rustiger, zachter, liever, maar ook duidelijker en eerlijker te zijn heb ik de mensen om mij heen geleerd hoe ik het fijn vind dat er met mij om wordt gegaan. En de mensen die van mij houden hebben daar (bijna allemaal) voor open gestaan.
Ik sprak hier met Mariska over en tijdens dit gesprek besefte ik me wat mijn ontwikkelingen eigenlijk ook voor andere mensen hebben gedaan. Doordat ik me open durfde te stellen, ik vertrouwde mezelf hiertoe, heb ik andere mensen meer durven toe te laten, dichterbij durven laten komen. Ik heb de relatie met mijn moeder en ook met mijn vader hechter gemaakt, vertrouwder gemaakt, ze dichterbij laten komen. Hierdoor merk ik dat ook zij zich meer open stellen, meer praten, eerlijker zijn… het werkt door… ook mijn nee wordt geaccepteerd, net zo goed als dat ik hun nee accepteer.
Ik heb dit proberen weer te geven in een kerstboom, inzichtelijk proberen te maken op welke manier jij in stat bent om mensen te raken en ze mee te nemen in jouw ontwikkeling, jouw proces…
Dit is mijn kerstboom…
Het belangrijkste in de kerstboom is de stam, zonder stam val je om. Zorg daarom dat die stam sterk staat, plant je wortels diep en stevig.. De boom mag bewegen, mag kort uit balans zijn, maar moet altijd terug veren. Dit is hoe het leven gaat, je staat stevig in je basis, beweegt mee in de alledaagse dingen, laat je soms kort uit het veld slaan, maar vertrouwt op je wortels en je komt terug, terug in het midden, in je stam, je kracht, je ik.
De takken zijn de mensen om je heen waarop jij onbewust invloed hebt gehad doordat jij je hebt ontwikkeld, van jezelf bent gaan houden in haar volle potentie en kleuren… Voor iedereen kan deze boom er anders uit zien, de takken anders staan of juist hangen. De ontwikkeling die ik heb door mogen maken hebben al mijn takken geraakt… niet alle takken zijn er nog, sommige hebben de stam verlaten, de stam bloedt… maar er komen nieuwe takken, het is een oneindig proces, waarbij de stam de basis is en moet blijven!
De ontwikkelingen die ik in mijn leven heb doorgemaakt, hebben invloed gehad op hoe ik met mensen om ga, hoe ver ze mogen gaan, wat ik wel wil en niet wil. Indirect heeft dit ook heel veel invloed gehad op de mensen om mij heen, ook zij hebben de veranderingen gezien en gevoeld.
Soms is er zelfs een zaadje geplant waar ze zelf over na hebben gedacht en zelfs iets mee hebben gedaan.
Zo hebben Mariska en ik besproken dat een coaching traject eigenlijk nooit 1 op 1 is, dat is onmogelijk. In een traject komt iedereen aan bod die jij in je kerstboom hangt, die belangrijk is voor jou! De bewustwording, het inzicht en daarna de verandering, het begint allemaal bij jou… Jij gaat je eigen wortels vastzetten, zoals jij dat wil, waar jij gelukkig van wordt. Jij bepaalt ook wie er mee moeten bewegen om onderdeel te mogen blijven uitmaken van jouw leven. Deze mensen verzamel je in je kerstboom.
Niet iedereen die jij in je kerstboom verzamelt, beweegt met jou mee, de één beweegt meer mee dan de ander. Dit zegt niks over jou, alleen over de bewegingsruimte die iedere tak heeft. Niet iedereen durft een coachingstraject aan te gaan en te werken aan dingen, dingen die we allemaal hebben, waar we allemaal tegenaan lopen… Het is het verschil tussen de kleine takken in de kerstboom, angstige kwetsbare takken, bang om verder te ontwikkelen, en de grote sterke takken, de takken die uiteindelijk in staat zijn geweest het zonlicht te zien en er door te groeien.
Dus ja, misschien is de timing juist goed nu, deze tijd van rust en bezinning die er aan zit te komen. Misschien leuk om er tijdens het gourmetten over na te denken wie jij in je kerstboom hangt en op welke plek, in welke rol… en wie hangt al in je boom, maar zou je eigenlijk mogen laten gaan….?
